Rwanda is tegenwoordig een van de meest succesvolle en mooiste landen van Afrika. De economie stijgt met 7%, de ICT-sector draait goed, felle bilboards schitteren in Kigali. Bovendien lijkt het erop dat de moordenaars en slachtoffers van de genocide vrede hebben gesloten. Er zijn al lang geen spanningen meer tussen de twee groepen geweest en alles lijkt er vredig aan toe te gaan. Het is natuurlijk heel moeilijk voor sommige mensen om hun verleden te vergeten en gewoon verder samen te leven met Hutu of Tutsi's. Verschillen tussen Hutu en Tutsi's zijn echter nauwelijks nog merkbaar, omdat ze toch met elkaar zijn getrouwd en kinderen hebben gekregen.                                                                                          In Rwanda leeft ongeveer 60% van de inwoners onder de armoedegrens, maar deze armoede wordt efficiënt aangepakt. Het platteland is het grootste probleem qua armoede, maar door middel van vooral koffie en thee productie wordt de economie daar steeds stabieler.

Nadat de RPF, onder leiding van Paul Kagame, in 1994 een einde maakte aan de genocide, werd Kagame als vicepresident en minister van defensie aangewezen, maar hij werd eigenlijk gezien als de echte kracht en leider van Rwanda.

Kagame is sinds 2000, toen hij door het parlement werd gekozen, president. Hij won de verkiezingen in 2003 en in 2010 opnieuw. Sinds hij Rwanda leidt, heeft hij voor economische groei en stabiliteit gezorgd, waar hij erg om geroemd wordt, maar er zijn genoeg critici die hem een autoritair heerser noemen die geen tegenspraak en oppositie duldt en vinden dat er door hem mensenrechten geschonden worden. 

In 2015 werd er een referendum gehouden waar er door de Rwandezen werd gestemd om de beperkingen van het aantal presidentstermijnen op te heffen. Daardoor werd het voor president Kagame mogelijk om in theorie tot 2034 aan de macht te blijven. Hij kan opnieuw een termijn van zeven jaar regeren, met nog twee termijnen van vijf jaar gevolgd.                                               

Het referendum wordt door een aantal politieke tegenstanders ondemocratisch genoemd. Niet alleen politieke tegenstanders, maar ook de Verenigde Staten, een bondgenoot van Rwanda, zijn tegenstanders van Kagame’s poging om de macht te houden. Door de Europese Unie zijn zorgen geuit omdat het referendum te snel zou zijn georganiseerd, waardoor de oppositie te weinig tijd had om een campagne tegen de verlenging van Kagame’s ambtsperiode te voeren. 

Er is zeer recent, 12-11-2016, besloten door het Openbaar Ministerie dat de twee Rwandese genocideverdachten Jean-Claude Iyamuremye en Jean-Baptiste Mugimba worden uitgeleverd aan Rwanda. Ze worden in Rwanda verdacht van betrokkenheid bij de genocide. De twee hadden een kort geding aangespannen, nadat de rechtbank en de Hoge Raad het uitleveringsverzoek hadden goedgekeurd. Ze vreesden dat ze in Rwanda geen eerlijk proces zouden krijgen en beriepen zich daarom op het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Hier kon de voorzieningsrechter zich in vinden en ging er mee akkoord, waarmee de uitlevering werd geblokkeerd. De staat ging echter in hoger beroep en heeft die zaak nu gewonnen. 

Iyamuremye wordt er van verdacht leiding te hebben gegeven aan een Hutu-militie. Mugimba zou als leider van een extremistische Hutu-partij onder andere dodenlijsten hebben opgesteld.

Emoties

Met de emoties in Rwanda gaat het echter nog steeds niet goed. Nog steeds veel mensen hebben last van de herinneringen aan de genocide. Ook de kinderen van slachtoffers maar ook van de daders hebben het er moeilijk mee. Vaak worden ze nog steeds beoordeeld op wat hun ouders hebben gedaan tijdens de genocide. Soms gaat het daarentegen wel weer beter. Zo zijn sommige Hutu's bevriend met Tutsi's. Ook proberen mensen er steeds meer over te praten, dit helpt met het verwerken van het verdriet en de woede. Het ziet er echter naar uit dat de Rwandezen nog lange tijd last zullen hebben van de herinneringen aan de genocide.